Namnet Margit Fet dukkar opp i Velledalen IL sine møtebøker i 1950. På haustparten dette året kom ho inn i handballstyret. Der var det stort fleirtal av kvinner, men skam å seie veit vi ikkje kva dei dreiv med. Det finst nemleg ikkje eit einaste resultat frå kampar. Vi finn òg Margit Fet i medlemslista.

    Ã…ret etter, i 1951, vart Margit den fyrste kvinnelege bygdameisteren i alpint frÃ¥ Velledalen IL. Margit vann klasse A, Anne Bjørke klasse B, kan ein lese i møteboka. Siste gong vi kan lese om sportsleg aktivitet for Margit var i 1953, dÃ¥ nummer to i alpint BM.

Så vart det kjærleik og ekteskap med knappe to år eldre Magnar Fet. Magnar var dyktig i alpint, hoppsport, fotball og springing. Han vart æresmedlem i Velledalen IL og har enno lengste ståande skihopp i laget i konkurranse med 53 meter frå Hornindal i 1949. Såleis var det ikkje uventa at alle tre borna deira – Ole Jostein (f. 1955), Eli Johanne (f 1957) og Øyvind (f 1960) – gjekk i mora sine fotspor og vart bygdameistarar i alpint. Mange gonger. Og gutane i familien dreiv det enno lenger, mellom dei beste i sine årsklasser på Sunnmøre. Øyvind vart den mest allsidige med KM-tittel i lengdehopp utan tilløp, to KM-titlar i storslalåm og FM (fylkesmeister) i alpint. Men rosina i pølsa var kanskje september-laurdagen i 1978 der både Ole Jostein og Øyvind var med på laget som spela VRF opp på nivå 3 og vart KM-vinnar i den gong øvste krinsserie på Sunnmøre (4.div).

Eit langt hopp i tid. Då Velledalen IL i samband med 100 års jubileet i 2006, dreiv innsamling av idrettsminne, var Margit Fet mellom dei ivrigaste. Ho var, saman med sin familie og slektningar, mellom dei klart største leverandørane av stoff. Såleis har ho sett varige spor etter seg i Velledalen IL. For å ære Margit sitt minne tek vi med nokre småstubbar frå Fet, slik Margit kalla det då ho leverte det frå seg:

Småstubbar frå Fet:

Nybø-ungdomane frå Fet var kjende for å vere svært «ordrame», især han Sigurd. Her er nokre historier han har fortalt:

Supå

Nybø-Perry var ein god hoppar. På Fitjastølen var der ein fin hoppbakke der gutane brukte hoppe. I påska, og elles også, var det stor aktivitet i bakken. Ein dag gjekk det ikkje likare til enn at perry ramla. Han kom rett frå middagsbordet. Då han røyste seg oppatt etter fallet kom fylgjande:

• Det var supÃ¥ som la seg bort i eine sidÃ¥.

Tissatrengd i svæva

Smågutane på Fet laga seg ein liten hoppbakke framom Bakkane. Her styra dei på heile dagane. Ein dag gjekk det ikkje så bra for han Jan Petter. Han vart «trengde», men det var ikkje så lett for ein liten kar med kjeledress og mykje kle. Då han kom heim fekk han skjenn av far sin.

• Ka du pappa ha gjort viss du vart tissatrengd mist i svæva, spurde Jan Petter.

Skuggjin

Nybø-Sigurd og Jørn-Jostein var på skitur til Blåtind som ligg ovanfor Sunndalen. Då dei skulle heim, kom dei på at dei skulle renne beint unda. Føret var godt og farta vart stor. Etter turen sa Sigurd:

• Øss fekk slik ei himla fart at øss rende frÃ¥ skuggjin vÃ¥r.